عبدالله در منطقه مینا بازار شهر فیض آباد مرکز ولایت بدخشان دکان خیاطی دارد، هفت نفر در این دکان کوچک به شدت مشغول کار اند، عید نزدیک است و حجم کار هم بالا.
تهیه لباس نو برای روزهای عید، یکی از رواج های مردم در بدخشان است، این مسئله سبب شده است که بازار کار خیاطی در آستانه هر عید گرم شود.
عبدالله از وضعیت کارش در روزهای نزدیک به عید رمضان حکایت میکند: "در روزهای رمضان کار خیاط ها زیاد می شود، غیر از این که شاگردان کار می کنند، کارگر از بیرون استخدام میکنند و ساعات کاری شان را نیز افزایش میدهند تا قناعت مشتری را فراهم کنند."
دکان عبدالله پُراز رختهای دوخته و نا دوخته است و این نشان دهنده آن است که تهیه لباس برای عید رسمی است که بسیاری از مردم آنرا انجام میدهند. عبدالله اما میگوید که امسال نسبت به سالهای گذشته فرمایشات زیاد دریافت نکردهاست: "وضعیت اقتصادی مردم از همین جا معلوم میشود که مردم وضعیت اقتصادی خوبی ندارند و نسبت به سالهای گذشته وضعیت خوب نیست.
احمد فاروق یکی دیگر از خیاطها هم میگوید که حجم کار به اندازه زیاد شده است که او فرصت نیافته تا خودش برای تجلیل از روزهای عید آمادگی بگیرد: "تا هنوز هیچ تصمیم گرفته نتوانستیم که حتی یک لباس به خود تهیه کنم بخاطری که کار زیاد داریم و فشار کار زیاد شده است."
میرویس، یکی از رخت فروشان در مرکز بدخشان اما میگوید که بسیاری از مردم به دلیل فقر اقتصادی توانایی تهیه لباسهای نو برای عید را ندارند، او از ثروتمندان انتظار دارد که شادی خود را با هموطنان فقیر شان تقسیم کنند: "ما باید به نوبه خود به مردم و وطن خود دلسوزی داشته باشیم، بالاخره اگر ما دست توانمند داریم نا توانان را کمک کنیم و اگر شکم ما سیر باشد و دیگران شکم شان گرسنه این کار خوب نیست و ما باید دید انسانی به همنوعان خود داشته باشیم."
یکی دیگر از رخت فروشان هم میگوید که بازار کارش در روزهای نزدیک به عید رمضان خوب شده است و شمار مشتریانش نسبت به گذشته چهل درصد افزایش یافته است: "کار ما خوبش شدهاست و در ماه رمضان مردم زیاد میآیند و لباس میخرند تا چهل درصد مشتریان مان زیاد تر شدهاست."
نقیب الله یکی از باشندگان بدخشان که برای تهیه لباس نو به بازار آمدهاست، از بالا رفتن نرخها شکایت دارد و میگوید که باید فروشندگان در این روزها برای کمک به هموطنان فقیر خود از بالا بردن نرخها جلوگیری کنند: " در شهر آمدیم تا کالای نو برای خود و اولادهای خود تهیه کنیم، متأسفانه که نرخها بسیار بالاست و دکانداران هیچ تخفیفی برای مردم غریب و ناتوان ندارند."
اما از سوی دیگر کسانی هم اند که با فقر اقتصادی دست و پنجه نرم میکنند، نه لباس نو دوخته و نه هم سفره عیدی میآرایند.
عبدالستار یکی از کارگران عادی در بازار مرکز بدخشان است، او در حالی که به روی کراچی دستیاش، نشسته میگوید هیچ امکاناتی برای تجلیل از عید ندارد: "وقتی پول نباشد چه آمادگی برای تجلیل عید بگیریم.
به کودکانت لباس نو خریدی؟
نه پول نیست، کار نیست لباس نو از کجا بگیریم."
مانند عبدالستار کسانی دیگر هم هستند که میگویند نه پول دارند و نه کار برای شان میسر است، آنها میگویند که ثروتمندان در روزهای رمضان هم آنها را در شادی خود شریک نساخته و از آنها دستگیری نکرده اند: "ما روزانه صد تا یک صد و پنجاه افغانی کار میکنیم، فقط همین قدر پول به دست می آوریم که چند قرص نان و دو قطی شیر خریداری کنیم و بخانه خود ببریم."
عید رمضان یکی دو مناسبت دینی است که مردم با شادی فراوان از آن تجلیل میکنند، در بدخشان بر خلاف مشکلات چون فقر، ناامنی، بیکاری مردم برای تجلیل از روزهای عید رمضان آمادگی میگیرند و تلاش میکنند تا این مناسبت را با شادی و سرور بیشتر تجلیل کنند.