در کابل شش خانه امن و در مجموع در افغانستان ۲۷ خانه امن موجود اند.
در خانه‌های امن زنان و دخترانِ زندگی می‌کنند که در نتیجه خشونت‌های مختلف خانوادگی مجبور به ترک خانه‌های شان شدهاند.
یکی از خانه‌های امن در کابل از سوی موسسه خیریه زنان برای زنان افغان اداره میشود.
فرانسپرس گزارش دادهاست که در زمان بازدید ازین خانه امن، ۴۵ تن از زنان به شمول اطفال در آنجا زندگی میکردند.
ملاله و حمیرا دو تن ازین زنان اند.
به اساس گزارش فرانسپرس، بالای ملاله در سن شانزده سالگی از سوی یک قوماندان شورشی، تجاوز جنسی شد و حمل گرفت.
اینکه چی زمانی و در کجا بالای ملاله تجاوز جنسی شدهاست چیزی گفته نشدهاست.
تدریس برای خانم‌های که در خانه‌های امن زندگی می‌کنند.
ملاله به دنبال این رویداد تصمیم گرفت که دست به خود کشی بزند اما پیش ازین اقدام در خانه امن پناه داده شد و امیدی برای زندگی پیدا کرد.
خانه امن که از سوی موسسه خیریه زنان برای زنان افغان یا WAW اداره میشود به زنانِ مانند ملاله و سایر زنان که با خشونت‌های مختلف خانوادگی رو به رو شدهاند پناه داده و به آنها امید بخشیدهاست.
ملاله هنوز هم از آنچه برایش در گذشته اتفاق افتادهاست رنج میکشد اما حالا میخواهد که انرژی اش را در راستای ایجاد یک آینده بهتر برای خودش، طفل اش و دیگران مصرف کند.
او گفتهاست که میخواهد یک افسر پولیس شود تا از حقوق زنان دفاع کند.
ملاله با آنکه دچار آسیبهای روانی شده اما اعتماد به نفس از دست رفتهاش را دوباره یافتهاست.
او یاد گرفتهاست که چگونه متن را بخواند و بیشتر مصروف مواظبت از طفلش است.
وی نام پسرش را نظیف گذاشته است.
حمیرا زن دیگریست که با سه دختر خود از شش ماه به اینسو درین خانه امن به سر میبرد.
دختران وی بین دو تا هشت سال سن دارند.
حمیرا از لت و کوب شوهر معتاد اش فرار کردهاست.
حمیرا به فرانسپرس گفتهاست که هنوز هم از سر دردی ناشی از خشونت که با او صورت گرفته رنج میکشد.
این زن در زمینه حفاظت اطفالش در انتظار تصمیم قاضی است.
حمیرا میگوید، شوهرش گفتهاست که دختران خود را به هدف ازدواج دوباره، به فروش میرساند.
فرانسپرس مینویسد که دروازههای دخولی این خانه امن توسط کمرههای امنیتی نظارت میشوند.
ناجیه نسیمی رئیس موسسه زنان برای زنان افغان گفتهاست که هیچ کس اجازه دخول به این جا را ندارد.
زنان افغان
به گفته وی حتی کارمندان ذکور این موسسه نمیدانند که این خانه امن در کجا موقعیت دارد.
از سوی خانه‌های امن برای زنان قربانی خشونت‌های خانوادگی در افغانستان، خدمات حقوقی نیز عرضه میشوند.
مینا سلطانی هماهنگ کننده پروژه خانه امن موسسه امداد انسانی برای زنان و کودکان افغانستان اخیراً به رادیو آزادی گفت که در سال ۲۰۱۶ در حدود ۲۵۶ مورد از قضایای مربوط به خشونت‌های خانوادگی به همکاری این موسسه حل و فصل شدهاند.
او افزود:
"قضایای مختلف بوده، مثلا خانم و شوهر خواهان طلاق بودند و از هم جدا شدند و اکثر قضایای که مثلا نخواسته اند دوباره همرای خانواده یا شوهر خود یکجا شوند زمانیکه آنها از هم جدا شدند به اساس خدمات اجتماعی که برایشان در شلتر ]خانه امن[داشتیم آنها را خود کفا ساختیم و خود شان توانستهاند که به پای خود ایستاد شوند و توانستهاند که برای خود یک در آمد داشته باشند."
این موسسه نیز در کابل یک خانه امن را اداره میکند.
در خانه‌های امن زنان و دخترانِ زندگی می‌کنند که در نتیجه خشونت‌های مختلف خانوادگی مجبور به ترک خانههایشان شدهاند.
این عده از زنان و دختران از سوی وزارت امور زنان به خانه‌های امن معرفی میشوند.
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان میگوید که میزان خشونتها علیه زنان درین کشور در سال ۱۳۹۵ نسبت به سال قبل آن هشت اعشاریه شش درصد بیشتر بود.
این کمیسیون، پارسال بیش از پنج هزار و پنجصد مورد خشونت علیه زنان را ثبت کردهاست.