ماینهای جاسازی شده در راههای عمومی و فرعی در غور بیشتر جان غیر نظامیان به ویژه اطفال را میگیرند.
پسری که ده سال دارد و تازه میخواست وارد مکتب شود تا به آرزوهایش برسد اما فقر اقتصادی و مشکلات خانوادگی او را وادار ساخت تا به جای مکتب به دنبال مواشی مردم بدود و لقمه نانی برای پدر پیر و مادر خمیدهاش بدست آورد.
آدم خان ده ساله که به تازگی قربانی یکی ازین ماینها شده‌است میگوید که در پشت گله با برادرش هدف ماین قرار گرفت که برادرش کشته و خودش یک دست و چشمش را از دست دادهاست.
آدم خان زمانیکه مواشی را به کوه میبرد با برادر بزرگش هنگام چاشت میخواهد تا خود را به نزدیک چشمه آب برسانند و نان خشک‌شان را با آب تر نمایند.
به‌گفته وی هنگامیکه برادر بزرگش که هفده سال داشت خواست تا در کنار چشمه آب بنشیند انفجار بزرگ اتفاق افتاد و تاریکی گرد و غبار همه‌جا را فرا گرفت و تنها ناله برادرش را برای چند دقیقه محدود احساس میکرد.
آدم خان اکنون در شفاخانه ولایتی غور تحت تداوی قرار دارد اما او دیگر به عنوان فرد معلول زندگی میکند.
آدم خان: با برادرم میخواستم به کنار آب بنشینیم و نان بخوریم یک بار صدای انفجار شد.
این طفل دست و چشمش راستش را از دست دادهاست.
وی که به سختی سخن میگوید اولین ماجرای تلخ زندگی‌اش را اینگونه بیان میکند:
"به دنبال گاوها بودیم چاشت شده بود وقت با برادر خود محمد میخواستم به کنار آب بنشینیم و نان بخوریم یک بار صدای انفجار شده و مه خوده کمی دورتر کردم و صدای محمد میآمد که ناله میکرد. چند ساعت آن‌جا بودیم تا اینکه باز یک نفر برابر شد و ما را بردند."
غلام سخی پدر آدم خان که در کنار بستر پسرش اشک میریزاند میگوید، مشکلات خانوادگی وی را مجبور ساخته بود تا اطفال زیر سن‌اش را به مزدوری مردم بگمارد.
وی که در فراق پسر بزرگش و حالت آدم خان کوچک فریاد میزند عامل این رویداد را طالبان مسلح که به گفتهاش همواره از آنان باج میگیرند، عنوان میکند.
وی میگوید:
"خدا خانهای طالبها را خراب کند که خانه مره خراب کردند و بچههایم را مرده تکه تکه کردند مه آدم غریب به کسی بدی نداشتیم و همین طالبها هر وقت به قریه ما میآمدند غم جمع میکردند گوسفند ۵۰ افغانی، آسیا ۵۰۰ افغانی و دوکان هم ۵۰۰ افغانی جمع کردند باز ماینهای خوده هم بی‌خبر گور میکنند."
با این حال داکتران در شفاخانه ولایتی غور میگویند که این طفل جراحات زیادی برداشته است و یک دست و چشمش را نیز از دست دادهاست.
داکتر میرویس لطیف‌زی یکی از داکتران شفاخانه ولایتی غور که وضعیت عمومی این طفل را خوب توصیف میکند، میگوید که درین اواخر انتقال زخمیهای ناشی از انفجار ماینها که بیشتر شان غیر نظامیان هستند به شفاخانه ولایتی غور افزایش یافتهاست.
غور
او افزود:
"وضعیت عمومی مریض خوب است اما یک دست و چشم خوده از دست داده و درین اواخر زخمیان ناشی از ماینها که بیشتر شان غیر نظامیان هستند به شفاخانه زیاد شده‌است و اطفال معمولاً که زیاد هستند چون به کوه‌ها همیشه پشت حیوانها هستند و آسیب میبینند."
با این حال مسئولان در کمیسیون مستقل حقوق بشر دفتر ولایتی غور هرچند از آمار تلفات اطفال و افراد ملکی چیزی نمیگوید اما هدف قرار دادن افراد ملکی را از سوی طرفین درگیر و فرش کردن ماینها را خلاف قواعد جنگی بین‌المللی میخوانند.
مبارک رضایی رئیس کمسیون مستقل حقوق بشر درین ولایت که اطفال را در غور یکی از آسیپ‌پذیر ترین قشر جامعه میداند از طرفین درگیر میخواهد تا از تلفات افراد ملکی جلوگیری کنند.
او افزود:
"تمام طرفین جنگی مؤظف به رعایت قواعد جنگی و بشردوستانه بین‌المللی هستند و ما به عنوان مرجع ناظر و دفاع از حقوق بشر از تمام طرفین درگیر که چی دولت است و چی طالب میخواهیم تا این قواعد را در نظر بگیرند و غیر نظامیان و اطفال را هدف قرار ندهند و همچنان فرش کردن ماینها خو اصلاً به هیچ قواعد بین‌المللی جایز نیست."
نا امنی، موجودیت هزاران فرد مسلح خودسر، فقر اقتصادی و عدم دسترسی اطفال به خدمات آموزشی و صحی از عواملی گفته میشوند که همواره سبب روی آوردن اطفال به کارهای خطرناک که زندگی‌شان را در خطر میاندازد، میگردد.
گزارش: قدیر غفوری