شماری از مردم می گویند که در ماه رمضان امسال تفاوت آشکاری در توان و عادات خریداری مقامات طالبان و عموم مردم مشاهده می شود.
مردم عادی به صورت عموم با فقر و کمبود مواد غذایی دست و پنجه نرم می کنند، به طوری که خرید حتی ابتدایی ترین اقلام غذایی برای آنها چالش برانگیز می شود.
پاچا خان، جوان 26 ساله ای است که مسئولیت خانواده شش نفره خود را بر عهده دارد. او هر روز با کراچی دستی اش اجناس و وسایل مردم را در منطقه ای در ولایت پروان از جایی به جای دیگر می برد.
با وجود کار طاقت فرسا و ساعات طولانی در ماه رمضان، پاچا خان می گوید که دسترسی به غذای کافی و مقوی برای افطار و سحری برایش مقدور نیست.
پاچا خان به رادیو آزادی بیشتر می گوید:
"بدون نان و چای دیگه چیزی برای رمضان تهیه کرده نمی توانیم که همرای فامیل یکجا بخوریم. هیچ کسی همکاری نمی کند غیر از خداوند و تا هنوز هیچ کسی ده یا بیست افغانی برایم نداده، رنج می برم مجبور به خودکشی شدیم، اما می گویند که حرام است."
این تنها پاچاخان نیست که در ماه رمضان از ناداری و نداشتن غذای کافی در ماه رمضان شکایت می کند.
نور محمد ۵۸ ساله سرپرست خانواده ۹ نفره هم شکایت مشابهی دارد.
"کار و بار من چرخگری است و چاقو تیز می کنم در کوچه ها، روز پنجاه الی شصت افغانی پیداگری دارم. پای راستم از زیر زانو قطعه است دیگه عواید ندارم،اعضای فامیل هشت نفر هستیم و مریض هم در خانه دارم. پایم درد می کند اما به مشکلات روزگار خود را به پیش میبریم به خصوص در ماه مبارک رمضان."
در این حال برخی از دکانداران محلی به رادیو آزادی می گویند که مقامات حکومت طالبان در ماه رمضان پول قابل توجهی را صرف خرید مواد غذایی می کنند.
یکی از عمده فروشان مواد اولیه که برای مصئونیتش از گرفتن نامش در گزارش می پرهیزم، به رادیو آزادی چشم دیدش را چنین بیان می کند:
"وضعیت اقتصادی مردم زیاد ضعیف شده. قسمی که در گذشته مردم عام برای رمضان و عید خود خریداری می کردند، حالا نمی کنند. اما کسانی که در دولت وظیفه دارند برای خرید مواد غذایی و دیگر اجناس به دکان ما می آیند. دلیل آن این است که وظیفه دارند و از امکانات دولتی خوبی برخوردار هستند. در این اواخر بیشتر از مسئولین امارت اسلامی به خرید کردن می آیند."
یک منبع آگاه دیگر از ولایت بادغیس در شمالغرب افغانستان به رادیو آزادی چنین می گوید:
"تعدادی از جوانان در ادارات دولتی بودند، اما آنها برکنار شدند و افراد دیگری جابجا شدند. دیده می شود که این ها {طالبان} مصارف بسیار هنگفتی را انجام می دهند."
از عکس ها و تصاویر بسیاری از مقام های طالبان به نظر می رسد که تغذیه خوبی می کنند. اما صدها هزار کودک افغان در داخل روستاها از سوء تغذیه رنج می برند.
محمد حسن آخوند رئیس الوزرای حکومت طالبان در نخستین پیام صوتی اش تقریباً سه سال قبل خطاب به مردم افغانستان گفته بود که حکومت طالبان رزق مردم را وعده نکرده و اینکه رزق و روزی از جانب خدا است.
یعقوب رسولی از فعالان اجتماعی به رادیو آزادی می گوید که حکومت ها مسئول تامین عدالت اجتماعی هستند. او به این باور است که در افغانستان در حکومت های مختلف به این اصل چندان توجه نشده و اینکه از دید او در حکومت طالبان میزان بی عدالتی بیشتر شده است.
"عدالت عمری ای که طالبان ادعای تطبیق آن را دارند و می گویند که ما عدالت عمری را در تمام بخش ها تامین کردیم دروغی بیش نیست. حرکات طالبان، روزگار طالبان و زندگی خوب طالبان و چیزی را که امروز طالبان به حیث زندگی مرفه در افغانستان استفاده می کنند تا زندگی مردم عام که شب و روز نان برای خوردن ندارند، اصلاً قابل مقایسه نیست."
اما با وجود این همه انتقاد ها طالبان میگویند که در تلاش تامین عدالت در افغانستان اند و کوشش می کنند برای رفاه عامه در این کشور کار کنند.
