همزمان با فرا رسیدن هشت مارچ روز بین‌المللی زن، نگرانی‌ها در مورد حقوق زنان در افغانستان بیشتر شده‌است و بعضی از روزنامه‌های غربی به همین موضوع پرداخته اند.
بعد از آن که هفته گذشته موافقتنامه بین امریکا و طالبان در قطر امضا شد، راه برای مذاکرات بین‌الافغانی باز شد. در این مذاکرات مسایل مختلف افغانستان از جمله حقوق زنان هم مطرح می‌باشد که یک تعداد زنان را نگران کرده‌است.
- گلوب اند میل
در این باره "سالی ارمسترانگ" در روزنامه گلوب اند میل چاپ کانادا مطلبی را نشر کرده تحت عنوان " صلح با طالبان به‌قیمت حقوق زنان به‌دست می‌آید."
سالی ارمسترانگ فعال حقوق بشر، ژورنالیست و نویسنده چندین کتاب می‌باشد. کتاب اخیر وی "سرنوشت نا معلوم زنان افغان" عنوان دارد. خانم ارمسترانگ به‌موافقتنامه امریکا و طالبان برای آوردن صلح در افغانستان چندان خوش‌بین نیست. او می‌نویسد، این سخت است که گفته شود برنده و بازنده این معامله کدام طرف می‌باشد، اما چنین معلوم می‌شود که بازنده اساسی آن زنان و دختران افغان می‌باشند.
نویسنده به این سخنان طالبان اشاره کرده‌است که گفته اند تعلیم دختران در چارچوب شریعت اسلامی خواهد بود. بسیار مردم می‌گویند منظور طالبان این است که دختران می‌توانند تنها تا صنف سه درس بخوانند و آن هم صرف علوم دینی. به‌گفته نویسنده آوردن تعدیلات در قانون اساسی افغانستان هم منبع نگرانی می‌باشد و به‌نظر وی اگر این گام برداشته شود ضمانت‌های حقوق زنان از بین می‌رود.
خانم ارمسترانگ به‌سخنان رئیس جمهور اشرف غنی اشاره کرده‌است که می‌گوید طالبان شاید از موافقه صلح برای سقوط دادن حکومت استفاده کنند.
به‌نوشته نویسنده بسیاری فعالان زن و مدافعان حقوق بشر با این نظر موافق می‌باشند.
نویسنده پیشنهاد می‌کند که مذاکره کنندگان صلح با طالبان باید تاریخ اخیر را فراموش نه‌کنند ، یعنی زمانی که طالبان در افغانستان حاکم بودند و جامعه جهانی هنوز دخالت نه‌کرده بود. این زمانی بود که دختران و زنان در افغانستان از تعلیم و حقوق مدنی محروم بودند.
- یوور نیفی
نشریه "یوور نیفی" مطلبی را به‌قلم "مداف جاشی" استاد پوهنتون نوتردام به‌نشر رسانده که در مورد پروسه صلح افغانستان و موافقتنامه امریکا و طالبان است.
آقای جاشی بعد از مطالعه و بررسی چندین پیمان صلح گذشته در کشورهای مختلف جهان نوشته‌است که روش امریکا در موافقتنامه صلح با طالبان هیچ سابقه تاریخی ندارد زیرا اول قبول کرده‌است که قوای خود را از افغانستان بیرون می‌کند، و بعد پروسه صلح آغاز می‌شود.
به‌نوشته نشریه این روش حتمی نیست که ناکام شود، اما با تکتیک‌های صلحی که در گذشته تجربه شده سازگار نیست.
بعد از ۱۷سال جنگ این نظر در بین تمام مقام‌های امریکا مشترکاً پیدا شد که اگر می‌خواهند بحران افغانستان را خاتمه بدهند آن‌ها باید بر عوض ادامه جنگ از طریق مذاکره به‌موافقتی دست یابند.
از سوی دیگر به‌نوشته نشریه یوور نیفی طالبان هیچ نوع تاریخ مذاکره و یا حفظ صلح را ندارند و حالا آمادگی آن‌ها برای پایان دادن به‌کشتارها و داخل شدن در مذاکرات با امریکا و حکومت افغانستان یک نشانه خوب و مثبت می‌باشد و می‌تواند روزنه امید برای ختم این بحران را باز کند.
نویسنده به پیمان‌های صلح سابق در تاریخ از جمله سودان، فیلیپین، یمن و دیگر کشورها اشاره کرده، می‌نویسد که موافقتنامه با طالبان با بسیار معیارهای پروسه های موفق صلح در جهان سازگار نیست اما معامله با طالبان یک آزمونی برای این گروه می‌باشدکه چگونه به‌تعهدات خود پابند بماند و از تشدد و خشونت خودداری کند.