میلیون‌ها افغان هفته پیش برای انتخاب رئیس جمهور کشور خود به پای صندوق‌های رای رفتند.
اما گفته می‌شود مشارکت زنان در این انتخابات نسبت به انتخابات گذشته کمرنگ بوده است. زیرا به گفتۀ نشریه گالوپ زنان خود را در افغانستان مصون احساس نمی‌کنند.
به اساس یک سروی که از سوی موسسه گالوپ صورت گرفته، افغانها به شمول زنان به طور بی‌پیشینه زندگی در دیگر کشور‌ها را ترجیح داده، می‌گویند، اگر بتوانند، می‌خواهند به طور دایمی افغانستان را ترک کنند.
سروی منتشر شده در نشریه گالوپ نشان می‌دهد که وضعیت زندگی در اکثر سطوح در افغانستان در سال‌های اخیر نسبت به هر زمان دیگر در دهۀ گذشته، دشورا تر شده است.
بر اساس سروی، مردم افغانستان در یک دهه گذشته خود را کمتر مصون احساس کرده، برای پیدا کردن کار تلاش نموده و برای زندگی آرام در کشمکش بوده‌اند.
در سروی گالوپ آمده که ۴۱ درصد افغانها می‌گویند که می‌خواهند به طور دایمی افغانستان را ترک کنند.
محمد اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان پس از انتخابش در سال ۲۰۱۴ میلادی تلاش کرد که زنان را قناعت بدهد تا در کشور خود باقی بمانند و کار کنند.
در سروی گالوپ گفته شده زنان اکنون به طور قابل ملاحظۀ متمایل اند که افغانستان را ترک کنند.
بی بی‌کبرا حسینی فعال حقوق زنان، سابق محقق و آمر دیپارتمنت زن و خانوادۀ اکادمی علوم افغانستان که به تازگی کشور را ترک کرده در صحبت با رادیو آزادی در مورد دلایل ترک افغانستان از سوی زنان این کشور می‌گوید، آنها دو دلیل اساسی دارند:
"اولاً، مشکلات‌شان با اشخاص و افراد شاید مشکل شخصی باشد. ثانیاً، مشکلات‌شان از لحاظ سیاسی بوده و مشکلات ناشی از فعالیت‌های اجتماعی است چون در وضعیت کنونی جامعۀ حقِ که به زن داده شود، صرف شعار است. در مبناء عمل متأسفانه به مشکلات بر می‌خورد، زنان تهدید می‌شوند، یا از وظایف‌شان کنار زده می‌شوند و یا مجبور به ترک کشور می‌شوند. من عامل آنرا همین دو چیز می‌بینم."
تعدادی از زنان نگران اند که در صورت توافق با طالبان امکان دارد حقوق ۱۸ سالۀ خود را از دست دهند.
بررسی‌های گالوپ در سال ۲۰۱۸ نشان داد که زنان افغان از زمان آغاز جنگ در افغانستان نزدیک به دو دهه گذشته، نسبت به حقوق‌شان کمترین رضایت را دارند.
اما ۳۳ فیصد زنان می‌گویند، از زندگی‌شان در افغانستان راضی اند.
در این حال، تعدادی از زنان در افغانستان هستند که خدمت برای مردم را نسبت به ترک کشور برتر می‌دانند.
آنها می‌گویند، زنان آگاه باید بدانند، زنانی که در دور دست‌ترین مناطق زندگی می‌کنند، به کار آنها نیاز دارند.
انارگل یک فعال زن در پکتیا می‌گوید: "ما می‌گویم، وطن حیثیت پدر و مادر را دارد. ما باید تا قدرت و توان داریم به وطن، مردم و جامعه خود خدمت کنیم. این زنان بیچاره که در بسیاری مناطق بی پسر شدند، بی‌شوهر شدند و بی‌برادر، چشم امید‌شان ما زنان تحصیل کرده هستیم. ما باید تا آخرین لحظات زندگی خود که توان داشته باشیم، برای آنها خدمت کنیم."
سازمان ملل متحد از زمانی ثبت تعداد تلفات در افغانستان در سال ۲۰۰۹ میلادی، سال ۲۰۱۸ را مرگبار‌ترین سال خوانده و همچنان گفته که میلیون‌ها افغان به کمبود مواد خوراکه دچار هستند.
