پانزده رسانه از ۶ تا ۲۱ ماه از کارمندان خود بدهکار اند.
نهاد پشتیبان رسانههای آزاد افغانستان «نی» با تایید این خبر میگوید، اگر رسانههای بدهکار معاش کارمندان خود را نپردازند، نام این رسانهها را همگانی خواهد کرد.
مهریه رضوی یک و نیم سال در تلویزیون خصوصی زن خبرنگار بود.
او ماهانه ۸ هزار افغانی معاش میگرفت که شش هزار آن را پروژه پروموت نهاد توسعۀ جهانی ایالات متحدۀ امریکا (یو.اس. اِی. آی. دی) میپرداخت و تنها دو هزار افغانی آنرا تلویزیون زن میداد.
مهریه میگوید، تلویزیون زن چهار ماه برایش این معاش را نپرداخت و او به همین علت کارش را با این تلویزیون پایان داد.
او میگوید، آخرین باری که برای درخواست معاشش به تلویزیون زن رفته است، به روز شنبه (۳۰ سنله) بود اما بازهم به گفته او، این تلویزیون از پرداخت آن خودداری کردهاست.
او میگوید: "خودم از اینجا بخاطر استعفا دادم که معاش نمیدادند. بعد برایم گفتند که ماهانه معاشم را به پنج هزار افغانی کاهش میدهند و من قبول نکردم."
سمیر کارمند دیگر تلویزیون زن که به دلیل عدم پرداخت معاش از این تلویزیون استعفا داده، میگوید، به مانند او شماری از کارمندان دیگر نیز چندین ماه میشود، معاش دریافت نکردهاند.
او میگوید، از معاش ۹ ماهه تنها ۲۰ هزار افغانی را به دست آورده و ۳۶ هزار افغانی دیگر تلویزیون زن از وی بدهکار است.
او افزود: "سه هفته میشود که ما را فریب میدهند، هر روزی که میرویم فردا و پس فردا را بهانه میکنند که معاش میدهیم."
اما حامد سمر رئیس تلویزیون زن این ادعاها را رد میکند.
او میگوید کارمندانی را که اخراج کردهاند چنین ادعاهای بیبنیاد را مطرح میکنند: "هر فرد از هر نهادی که می براید و یا اخراج میشود اولین کاری که میشود در صفحات اجتماعی خود مینویسند که من استعفا دادم و نمیگویند که مرا اخراج کردند."
سمر میگوید، تلویزیون زن معمولاً به صورت ماهوار برای کارمندانش معاش میدهد اما به گفته وی، در برخی موارد ممکن در توزیع معاش تاخیر به میان بیاید.
تلویزیون زن تنها رسانهی نیست که از کارمندانش بدهکار است.
دفتر «نی» یا نهاد پشتیبان رسانههای آزاد افغانستان میگوید، در افغانستان تعداد انگشت شمار رسانهها استند که معاش کارمندانشان را به گونۀ منظم و ماهوار میپردازند.
مجیب خلوتگر رئیس «نی» به رادیو آزادی گفت، ۱۵ رسانهی صوتی و تصویری از ۶ تا ۲۱ ماه معاش از کارمندان خود بدهکار اند. اما او از این رسانهها نام نمیبرد.
خلوتگر میگوید، این رسانهها تعهد کرده اند که تا شش ماه آینده تمامی معاشهای کارمندانشان را می پردازند.
او گفت: "اگر بر مبنای تعهدی که با ما دارند عمل نکنند ما نامهایشان را افشا خواهیم کرد و جز این راه دیگری نداریم، ما باید از اینها نام ببریم تا حکومت بر مبنای قواعد و قوانین با اینها عمل کند، ما بدون نام گرفتن هم قضایای این رسانهها را از طریق وزارت کار و امور اجتماعی و کمیته حل منازعات کار پیگیری میکنیم و انشالله به این شش ماه گپ نخواهد رسید."
از سویی هم یکی از خبرنگاران پیشین تلویزیون خصوصی مشعل که نخواست به علت حساسیت موضوع نامش در گزارش گرفته شود میگوید، معاش دو ماه اخیر کارش را دریافت نکرده است.
او شش ماه با تلویزیون مشعل کار کرده و حدود پنح ماه پیش به علت عدم پرداخت معاشش از سوی این تلویزیون، از کار استعفا داده است.
به گفته این خبرنگار، تلویزیون مشعل معمولاً تا دو ماه اول برای کارمندانش معاش نمی پردازد.
او ادعا میکند که در کنار او شماری از کارمندان دیگر این تلویزیون معاش چندین ماهه خود را دریافت نکرده اند.
رادیو آزادی به تلیفون رئیس تلویزیون مشعل تماس گرفت اما سکرترش جواب داد.
سکرتر رئیس تلویزیون مشعل این ادعا را رد میکند و میگوید که قسمتی از معاش ماهانۀ برخی از کارمندان باقی مانده است که با آمدن رئیس تلویزیون از یک سفر خارجی، پرداخت خواهد شد.
اما چرا بسیاری از رسانههای افغانستان به گونهی ماهوار به کارمندان خود معاش نمیدهند؟
صدیق الله توحیدی از مسئولان کمیتۀ مصونیت خبرنگاران میگوید، کاهش کمکهای خارجی، پایین آمدن سطح اعلانات تجارتی و خشونتهای اخیر در افغانستان سبب شده تا بسیاری از رسانهها با مشکلات مالی روبرو شوند.
او میگوید: "در کل کاهش کمکهای خارجی، پایین آمدن سطح پیامهای بازرگانی و سایر موارد دیگر سبب شده تا صاحبان امتیاز نتوانند کارکنانشان را به صورت قانونی و ماهوار تمویل کنند، از جانب دیگر جنگ و نا امنی و گسترش خشونتها در افغانستان سبب کاهش اعلانات تجارتی در رسانهها شده است."
حامد سمر رئیس تلویزیون خصوصی زن نیز میگوید، رویدادهای سیاسی از جمله گفتوگوهای صلح و انتخابات بر درآمد برخی از رسانهها تاثیر منفی گذاشته است.
بربنیاد آمارهای نهاد پشتیبان رسانههای آزاد افغانستان یا «نی» در افغانستان ۹۶ تلویزیون، ۱۹۴ رادیو، ۳۰۰ رسانه چاپی و ۱۴ خبرگزاری فعالیت میکنند.