دیلی بیست
نشریۀ دیلی بیست مقاله‌اش در مورد افغانستان را با این عنوان آغاز کردهاست: چرا افغانستان؟ حالا چرا؟
مقاله نویس به نشست وزیران دفاع ناتو در بروکسل پرداخته و گفتهاست که جنرال جیم متیس وزیر دفاع ایالات متحده امریکا تلاش کرد تا دیگر متحدان ناتو را به فرستادن حدود سه هزار سرباز اضافی به افغانستان ترغیب کند.
نویسنده گفتهاست، هرچند رقم رسمی سربازان امریکایی که به افغانستان فرستاده خواهند شد هنوز روشن نیست، ولی او گفته که اطلاعاتی که ماه گذشته از قصر سفید بیرون درز کرد، شمار این سربازان را ۴ هزار نشان داد.
نویسنده به نقل از جنرال متیس آورده که: " در افغانستان در حال برد نیستند، ولی میکوشند به زودترین فرصت ممکن وضعیت را اصلاح کنند."
اما، دید مقاله نویس دیلی بیست خوشبیانه نیست. به برداشت او، هیچ یک از مقام‌ها مایل به اظهار این نیستند که مأموریت فعلی ایالات متحده در افغانستان معنایی ندارد.
با این وصف، ایالات متحده و متحدان ناتوی آن شانزده سال پس از دخیل شدن در جنگ افغانستان، هنوز هم علاقمند حضور درین کشور اند. تصمیم تازۀ آنان به فرستادن هزاران سرباز تازه دم عمدتاً به هدف آموزش و مشورتدهی به نیروهای افغان نشان از تعهد جامعه جهانی به ایستادن در کنار مردم و حکومت افغانستان دارد.
ناتو گفتهاست، مقصد اصلی‌اش در افغانستان این است که این کشور دوباره به پناه گاه امن برای ترویستان مبدل نشود.
هافینگتن پست
هافینگتن پست هم مقاله‌ای در مورد افغانستان نوشتهاست.
اپارنا پاندی از انستیتوت هودسن نویسنده این مقاله در مورد سیاست‌های پاکستان در قبال افغانستان و منطقه و نیز رویکرد ایالات متحده امریکا نسبت به این کشور نوشتهاست.
نویسنده گفتهاست که رهبران پاکستان سالهاست که با ایالات متحده امریکا بازی میکنند.
به گونه مثال، مقاله نویس گفته که یک دیپلومات ارشد پاکستانی در واشنگتن ادعا کرده که هیچ پناه گاه امن تروریستان در پاکستان وجود ندارد. این مقام پاکستان همچنین مدعی شده که شبکۀ حقانی و طالبان گروه‌های نیابتی پاکستان نیستند. استدلال نویسنده اما این است که چنین ادعاهایی تنها میتواند یک تعداد را بفریبد و بس.
به باور نویسنده، پس از چندین دهه از استفاده از جهاد به عنوان ابزار پالیسی امنیتی و خارجی،مقام‌ها و روشنفکران پاکستانی به جای پذیرفتن واقعیت در یک حالت انکار از آن به سر بردهاند.
نویسنده گفته که به جای تغییر پالیسی، استدلال میشود که پاکستان چاره به جز از حمایت از گروه‌های جهادی مثل شبکۀ حقانی و طالبان ندارد.
مقاله نویس پیشنهاد کرده که امریکا باید رهبران پاکستانی را به پذیرفتن ناکامی‌های داخلی‌شان متقاعد سازد و برایشان تفهیم کند که رویای تسلط بر منطقه از طریق تروریزم سرابی بیش نخواهد بود.
پاکستان با رد حمایت از گروه‌های تندرو، گفتهاست از تلاشهای صلح به رهبری و مالکیت افغانها حمایت میکند. اما، رهبران افغانستان همواره به این اظهارات به دیدۀ شک نگریسته اند.