ریاست عمومی محابس و توقیف خانه‌های افغانستان می‌گوید، آشوبی که در زندان مرکزی پلچرخی برپا شده بود، خاموش و پایان یافته است.
یک مقام این ریاست می‌گوید، پس از آشوب که در زندان مرکزی پلچرخی اتفاق افتاد و محل بود و باش تعدادی از زندانیان تغییر و تبدیل شد، شاید شماری از زندانیان به بهانه این‌که معیاد حبس‌شان تکمیل و تا هنوز رها نگردیده‌اند، دست به اعتصاب زنده باشند.
هر چند، جنرال حبیب رضوانی رئیس دفتر ریاست عمومی محابس و توقیف خانه‌های افغانستان در صحبت با رادیو آزادی از اعتصاب زندانیانی که معیاد حبس‌شان تکمیل شده و تا هنوز رها نشده‌اند، انکار کرد، اما گفت که مطابق قانون و مقررات افغانستان شماری از زندانیان مربوط به جرایم امنیت داخلی با وجود تکمیل معیاد تعیین شده حبس شان، بنابر نگرانی‌های امنیتی باز هم تا ارائه تضمین رها نمی‌شوند.
از این پیش، عدم رسیدگی به دوسیه‌های زندانیان و رعایت نکردن حقوق آنان در زندان‌های افغانستان همواره یکی از نگرانی‌های نهاد‌های دفاع از حقوق بشر بوده‌است.
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان نیز وزارت امور داخله و لوی سارنوالی افغانستان را از نداشتن نظارت درست و عدم رسیدگی به دوسیه‌های زندانیانی که مدت حبس‌شان پایان یافته است به بی پروایی متهم می‌سازد.
جنرال حبیب رضوانی در ادامه صحبت خود از وضعیت روز دوشنبه در زندان پلچرخی گفت:
"یک تعدادی را که از آنجا جدا ساختند، دیگر محبوسین که وابسته گان و یا هم‌پیمانان آن‌ها اند، این مسئله را بهانه گرفتند تا به این وسیله گویا آن‌ها را دوباره به بلاک قبلی‌شان انتقال دهند. چنین چیزی در محابس افغانستان وجود ندارد و هر زمانی که معیاد قید زندانیان تکمیل شود، از طریق سارنوالی رها می‌شوند."
آقای رضوانی تعداد آشوبگران را ۵۰ تن بیان کرد.
قبل از این رسانه‌های اجتماعی در افغانستان عکس‌های تعدادی از زندانیان را به نشر رسانده که به رسم اعتراض در ارتباط به عدم رهایی‌شان با وجود تکمیل معیاد حبس آن‌ها، لب‌های شان را دوخته اند.
جنرال حبیب رضوانی افزود، شاید زندانیان این موضوع را بهانه کرده تا دست به آشوب زند که اکنون پایان یافته است.
آشوب زندانیان از یکشنبه تا شام دیروز ادامه داشت.
دو سال قبل زمانی که محمد اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان از زندان پلچرخی دیدن کرد، به نهاد‌های عدلی و قضایی دستور داد تا به دوسیه‌های آن‌ها به طور جدی توجه کنند.
گفته می‌شود، صدها تن به جرم فعالیت‌های تروریستی، دزدی، قتل، قاچاق مواد مخدر و غیره از سال‌ها به اینسو در زندان‌های افغانستان به سر می‌برند.
بسیاری از این زندانیان حتی به علت عدم بررسی و رسیدگی دوسیه‌های‌شان بار هاست که دست به اعتصاب غذایی زده‌اند و خواستار رسیدگی به حقوق‌شان گردیده‌اند.
