با فرا رسیدن فصل زمستان بسیاری از خانواده های معلول و معیوب در شهر شبرغان که با فقر دست پنجه نرم می کنند با مشکلات زیادی روبرواند.
این خانواده ها همزمان با فرا رسیدن زمستان سرد و شدید با قیمت بلند چوب سوخت، قیمت مواد خوراکی و کرایه حویلی مبارزه می کنند.
هنگامی که سری به بازار های شهر شبرغان زدیم با شماری از معلولین و معیوبین برخوردم که برخی آنان نا بینا و عدهء هم از پا و دست معیوب بودند.
بیک مراد و نازکو نیز از جمله این معیوبین بودند که بگفته خود شان فرا رسیدن زمستان کاملاً وضعیت زنده گی این هردو را نیز خراب کرده است.
بیک مراد که شوهر خاله نازکو است از اینکه ده سال قبل در اثر انفجار بمب یک دست، پا و چشمش آسیب دیده و تکلیف روانی نیز دارد چندان حرف زده نمیتواند با آهسته گی می گوید، خانمش او را در بایسکل نشانده میراند و از ده سال بدین سو به همین وضعیت در یک حویلی کرایی زنده گی می کنند.
وی گفت: " ده سال است که معیوب هستم. در یک انفجار ماین در شبرغان از ناحیه پای چپ و دست راست عیبی شدم و حالا خانمم از صبح تا شام مرا با بایسکل به بازار می آورد و هردو خیرخواهی می کنیم. "
خانم بیک مراد که یک زن حدود 50 ساله و نا بینا هم است با وصف این مشکل شوهر معیوبش را در بایسکل شانده در روز های بارانی و برفی نیز به بازار میبرد.
خانم نازکو شوهرش را بسیار دوست دارد و از زنده گی خانواده گی راضی به نظر می رسد اما می گوید تنها از مشکل نبود چشم و معیوبیت شوهرش رنج می برد.
این خانم نا بینا در مورد اینکه آیا از صبح تا شام در این روز های سرد زمستان از راندن بایسکل او هم از پشت سر با قوت کم و با دستان ضعیف کار بس دشواری نیست؟
می گوید: " نا علاج هستم، خسته می شوم، از طرف شب دست و پاهایم سوزش می کند. در اثر خسته گی فشارم بالا میرود بسیار جگر خون می شوم. اگر این کار را نکنم کرایه حویلی ماه در ماه می رسد. چاره نیست، همین زنده گی است که ما داریم. "
این زن و شوهر معیوب با بسیار مشقت می توانند در روز های بارانی و برف باری هر صبح به شهر بروند و شام دوباره به خانه برگردند.
برای یک زن 50 ساله نا بینا و مرد51 ساله معیوب که با سوار بایسکل و راندن آن توسط یک زن پیر همه روزه از قریه رفتن به شهر به هدف خیر خواهی از مردم با قبول چنین زنده گی پر مشقت کاری است بسیار دشوار.
در همین حال شماری از باشنده گان شبرغان با انتقاد از دولت و پولداران در کشور می گویند که اگر این افراد ذکات اموال شان را به طور درست بپردازند.
هیچ گدایی در روی سرک ها دیده نخواهد شد.
سید رسول سادات مسئول ولایتی مجمع ملی جامعه مدنی افغانستان در ولایت جوزجان گفت، افرادی را هم دیده است که تنها توان خرید یک قرص نان خشک راهم برای خوردن خود ندارند.
سید رسول عدم توجه دولت بخصوص سرمایه داران به این گونه افراد فقیر و تنگدست از عامل عده روی آوردن برخی از افراد به گدایی می داند:
" در قدم اول معیوبیت، نبود سرپرست خانواده ها، بیکاری در کشور و تاثیرات منفی جنگ های داخلی بر افراد از دلایلی اند که شماری از مردم مجبور به خیر خواهی میشوند. "
خواستیم در این مورد نظر مسئولان مربوط را نیز بخاطر حل این مشکل جویا شویم متاسفانه هیچ یکی از مسئولان دولتی در این باره حاضر به مصاحبه نشدند.
افزایش روز افزون افراد فقر و گدا ها در کشور یکی از معضلاتی است که تا حالا به طور جدی به آن رسیده گی نشده است.
گزارش: عالم رحمانیار
